GÜLNARE

GÜLNARE

Yola çıktı, yürüdü tek başına,
Sen de onla yürür müsün Gülnare?
Sayamadı ulaştı kaç yaşına,
Sendelerse tutar mısın Gülnare?

Yalnız doğdu, yalnız oldu, hep yalnız;
Nefesine bir nefes olur musun Gülnare?
İçinde bir çocuk var yetim ve öksüz,
Onun ıssı olur musun Gülnare?

Seferin başından bugüne kadar,
Düşe kalka gönlü yara Gülnare,
Levh-i mahfuzda yazılan kader,
Bulunur mu buna çare Gülnare?

Afakı hep karabulut, kapalı,
Sızmadı hiç ışık ziya Gülnare,
Bidayetten  âna yola çıkalı,
Bulamadı ilaç deva Gülnare

Kupkuru bir çölde yola revandır,
Bir karınca bir damla su Gülnare,
Yolunun ahvali ele nihandır,
Ele pinhan, sana ayan Güllere…

İstersen dikenli yolu gülşene,
Çevirirsin, çevir etme Gülnare!
Yalnızlık uyar mı hiçbir insana
Gel yoldaş ol, etme, gitme Gülnare!

Bir rüyasın, bir hülyasın öylece,
Hayali hayat verdi sana Gülnare…
Sıcak bir melce buldu böylece,
Yıkıp gitme, yazık ona Gülnare…

Bir muhacir taşlı dikenli yollar,
Akdamı pür kan-revandır Gülnare…
Pür melal başlı hicranlı kollar,
Sardığı ne, bir gümandır Gülnare…

Hasat vakti gelemedi yanına,
Vakit artık çok geç oldu Gülnare…
Bağlar tarümar bağban yabancı,
Halini arz pek güç oldu Gülnare…

Göçünü duyunca asli vatana,
Git kabrine, gör göçünü Gülnare…
Çeşminden üç inci nasibi olsun,
Fatihayla ört üstünü Gülnare…

09.12.2021