GÜLSAFA

GÜLSAFA

Gözlerine hüznün gölgesi düşmüş,
Neden oldu bilmez miyim Gülsafa…
Gönül dağın un-ufak, umudun göçmüş,
Neden oldu bilmez miyim Gülsafa…

Hiç çıkmasa mıydık bu yolculuğa,
Oluru yok, menzili yok Gülsafa…
Olmazlarla varılır mı doruğa,
Vakit geçti bir masaldı Gülsafa…

Günler aylar umut ile yaşattık,
Olur mu ki acep diye Gülsafa.
Mevsim döndü, haddi aştı yaş artık,
Bir buruk hatıra şimdi Gülsafa…

İçin için söyleşmeden yürürdük,
Bir müphem şarkıydı ah be Gülsafa!
Namesini iki gönül bilirdi,
Uçtu gitti şimdi vah be Gülsafa!

Bakışmaktan bile imtina ile
Yaşamıştık temiz bir şey Gülsafa…
Sırrı dökülürdü gelseydi dile,
Mahremimiz ele pinhan Gülsafa…

Muşambadan dekor bir gül bağının,
Güllerine boyun büktük Gülsafa,
Güvercini olduk Hira Dağı'nın,
Bir kutluyu saklamıştık Gülsafa…

Yürüdükçe yollarımız ayrıldı,
Sen o yan ben bu yan gittik Gülsafa!
Beden gölge ruh gölgeden sıyrıldı,
Varlık âleminde bittik Gülsafa…

Üç kelime meramım söylemek için,
Günler günü ölçtüm biçtim Gülsafa…
Gölgene bari rastlasam diye,
Yollarından kaç kez geçtim Gülsafa!

Ne mazi, ne hal, ne de istikbal,
Benden yana dönmedi be Gülsafa…
İşte yolun sonu derin izmihlal,
Yanan ateş sönmedi be Gülsafa!...